۱۳۸۹/۱۲/۲۸

پارک ملی دریاچه ی اورمیه و امنیت ملی - تجربه ی آرال

تردیدی نیست که هر پدیده ی اکولوژیک دارای ویژگی های خاص خود است و از همین رو مقایسه ی دو پدیده ی اکولوژیک متفاوت، حتی در صورت داشتن وجوه مشترک متعدد  بایستی بسیار با دقت به انجام برسد و حتی به نظرم از تا حد امکان از تعمیم ها و تشبیه های غیرضروری صرفنظر گردد.
مقاله ای هست نوشته ی اوا رکل (Eva Rakel) که در کتابی با عنوان "مواجهه با تغییرات جهانی محیط زیست" منتشر شده است. اولین توصیه ام به دوستان علاقمند به مطالعه پیرامون مباحث جهانی محیط زیست این است که سعی کنند حتما نگاهی به این کتاب بیندازند. اوا در این فصل از کتاب به بررسی امنیت محیط زیستی در آسیای میانه پرداخته است و به طور عمده پیرامون دریای خزر و دریاچه ی آرال سخن گفته است.
ر این مقاله که جزییاتش در ذیل آمده است بخش کوتاهی هست پیرامون پیامدهای اکولوژیک خشک شدن دریاچه ی آرال شامل:
1- کاهش ارتفاع و حجم آب،
2- برهم خوردن تعادل اقلیمی منطقه از نظر دمایی و افزایش فرکانس فصول گرم و خشک و کاهش فصل مناسب برای رویش گیاهان،
3- افزایش گرد و غبار و در پی آن افزایش میزان غبار نشسته بر روی یخچال ها که منجر به افزایش سرعت آب شدن آن ها می شود،
4- تهدید تنوع زیستی منطقه و از بین رفتن گونه های زیستی،
5- انتشار بقایای خطرناک نمکی و گرد و خاک که می تواند منجر به افزایش مرگ و میر کودکان، بیماری های تنفسی، سرطان ریه و هپاتیت گردد،
6- افزایش غلظت نمک در خاک که می تواند موجب کاهش بازده کاشت محصولات کشاورزی شود،
7- و در نهایت از بین رفتن منابع شیلات،
 مشخصات مقاله ی اوا رکل به صورت زیر است:
Rakel, E. (2009). Environmental Security in Central Asia and the Caspian Region: Aral and Caspian Seas. Facing Global Environmental Change. H. G. Brauch, Ú. O. Spring, J. Grinet al, Springer Berlin Heidelberg. 4: 725-738.
تصویر زیر روند خشک شدن و کاهش آب دریاچه ی آرال را نشان می دهد
منبع: http://tinyurl.com/6kjqr82

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر